1. Krab brzegowy (Carcinus maenas):
Nazwa gatunkowa: Carcinus maenas.
Nazwa polska: krab brzegowy, raczyniec jadalny, krab zielony.
Charakterystyka: rodzimy krab europejski z wód strefy umiarkowanej (może się jednak adoptować do cieplejszych wód).
Występowanie geograficzne: pierwotnie w Bałtyku, Morzu Norweskim oraz Morzu Północnym. Gatunek ten rozprzestrzenił się inwazyjnie na różne kontynenty m.in. w Ameryce Północnej (wschodnie i zachodnie wybrzeże USA i Kanady), w Ameryce Południowej (Argentyna), w Afryce (RPA) i Australii (całe południowe wybrzeże), W Azji (Korea, Japonia, Rosja). W Bałtyku występował głównie przy południowym wybrzeżu (Polska, Niemcy) ale obecnie jest tam gatunkiem rzadkim. Jego populacja została zdziesiątkowana w wyniku przejęcia polskich plaż przez turystykę, która zniszczyła jego siedliska. Stabilne populacje występują w Danii i Norwegii, gdzie wybrzeża są bardziej kamieniste i nadmorska turystyka wypoczynkowa nie jest tam tak bardzo popularna jak w Polsce.
Wygląd: karapaks ma kształt serca. Z przodu karapaksu między oczami a odnóżami występuje po 5 ząbkowanych wypustek po obu stronach. Kraby zwykle są w kolorystyce od jasno do ciemno brązowej w ciemniejsze plamki. Oba szczypce są podobnej wielkości. Niektóre populacje (zwłaszcza w cieplejszym klimacie) tworzą osobniki koloru jasnozielonego (Argentyna, Australia, RPA, południowa część Wysp Brytyjskich).
Rozmiar: szerokość karapaksu jest zależna od miejsca występowania. W Bałtyku karapaks nie przekracza 6 cm szerokości, w klimacie subtropikalnym i tropikalnym zwykle ma 8 cm szerokości ale w niektórych rejonach świata notowane są populacje gdzie karapaks może osiągać nawet 10 cm szerokości.
Rozmnażanie: samica składa do 180 tysięcy żółtawych jaj, które nosi pod odwłokiem. Młode po wykluciu prowadzą planktoniczny tryb życia, aż do czasu kiedy wykształcone, bardzo drobne, młode osobniki osiadają na dnie.
Uwagi: jest to krab bardzo inwazyjny i zwalczany w wielu miejscach świata (np. w Nowej Zelandii). Jednocześnie jest to gatunek konsumpcyjny o niezbyt dużym znaczeniu - w Wielkiej Brytanii i USA przeprowadza się kampanie mające zainteresować sieci gastronomiczne oraz konsumentów tymi krabami. W Morzu Śródziemnym występuje gatunek Carcinus aestuarii, bardzo podobny, który może się krzyżować z C.maenas i tworzyć hybrydy (jest to gatunek bardziej ciepłolubny tolerujacy temperaturę 12-28°C). Hybrydy te są spotykane w okolicy Cieśniny Gibraltarskiej, gdzie oba te gatunki mają styczność. Podstawowa różnica między C.maenas i C.aestuarii polega na nieznacznej odmienności w proporcjach karapaksu - u C.aestuarii jest on bardziej wypukły i gładszy, bez charakterystycznego karbowania.
2. Krabik amerykański (Rhithropanopeus harrisii):
Nazwa gatunkowa: Rithropanopeus harrisii.
Nazwa polska: krabik amerykański.
Charakterystyka: typowo wodny, mały krab z rodziny Panopeidae.
Występowanie geograficzne: pochodzi z Ameryki Północnej z ujść rzek Florydy i Teksasu (USA). Obecnie gatunek kosmopolityczny, występujący w wielu miejscach świata w tym także i w Polsce (Zalew Szczeciński, końcowy odcinek rzeki Odry, Zatoka Gdańska oraz końcowe odcinki rzeki Wisły oraz Motławy).
Wygląd: powiązany z miejscem występowania - egzemplarze ze stanowisk o dnie mulistym (Martwa Wisła) maja karapaks koloru ciemnobrązowego lub czarnego, natomiast te ze stanowisk, gdzie dno jest piaszczyste są jasnobrązowe lub szarawe. Karapaks ma kształt prostokątny (jest nieco szerszy niż dłuższy) pokryty jest plamkami pigmentowymi. Jedna para szczypiec jest nieznacznie większa (końcówki szczypiec białe). Odnóża pokryte są rzadkimi, drobnymi włoskami.
Rozmiar: sam karapaks ma szerokość do 2,6 cm, a długość do 2,15 cm - jednak zazwyczaj ani wzdłuż ani w szerz nie przekracza 2 cm.
Dymorfizm płciowy: samice są większe, występują różnice w budowie dolnej strony odwłoka (u samic szersze).
Rozmnażanie: brak danych.
Uwagi: w Polsce krabik amerykański jest uznany za gatunek inwazyjny. Rozprzestrzenił się on po całym świecie głównie poprzez wody balastowe statków handlowych. W Europie jest obecny nie tylko na wybrzeżach Atlantyku, Morza Śródziemnego, Północnego, Bałtyku czy Morza Czarnego ale nawet jest notowany w Morzu Kaspijskim.
3. Krab wełnistoszczypcy(Eriocheir sinensis):
Nazwa gatunkowa: Eriocher sinensis.
Nazwa polska: krab wełnistoszczypcy (rzadziej spotyka się go pod nazwą krab wełnistoręki).
Charakterystyka: typowo wodny krab z rodziny Varunidae.
Występowanie geograficzne: pierwotnie wybrzeża Chin oraz Półwyspu Koreńskiego w wodach o niskim lub zerowym zasoleniu. Obecnie występuje również w Polsce, jak i w wielu innych miejscach Europy a nawet świata - zadomowił się również w Ameryce Północnej (USA). W Polsce notowany głównie w ujściu rzeki Odry, Zalewie Szczecińskim oraz w ujściu Wisły i Zalewie Wiślanym.
Wygląd: karapaks jest kształtu owalnego w kolorze ciemnozielonym, czarnym, brązowym lub fioletowoczarnym. Szczypce są pokryte gęstym włosiem.
Rozmiar: szerokość karapaksu osobników z wybrzeży Chin może dochodzić nawet do 10 cm (średnio ok. 8 cm). Osobniki z Polski są mniejsze i osiągają szerokość głowotułowia na poziomie ok. 6 cm.
Dymorfizm płciowy: samce są większe a ich szczypce są bardziej owłosione. Występują także różnice w budowie odwłoka (u samic jest on szerszy i bardziej zaokrąglony).
Rozmnażanie: po przekroczeniu 12-18 miesięcy kraby stają się dojrzałe płciowo. Samiec zapładnia samicę wewnętrznie. Samica składa nawet do 1 miliona malutkich jajeczek. Rozród odbywa się w wodach słonawych. W niewoli nie rozmnażany.
Uwagi: w Polsce jest to gatunek inwazyjny - przybył do Zatoki Gdańskiej w wodach balastowych statków handlowych. Natomiast w Chinach jest to krab jadalny.